(១) ភន្តេភគវា ខ្ញុំទូលបាទា បង្គំភក្តី នៅព្រះរត្នត្រៃ ថ្លាថ្លៃទាំងបី ទូលល្អងធូលី ឱ្យជ្រាបព្រះទ័យ ។ អញខ្ញុំនេះណា លាទោសអាតា្ម កាលនៅក្នុងផ្ទៃអ្ន កម្ដាយទ្រង់គភ៌ អាញខ្ញុំនេះនៃ ទន់អស់សរសៃ ទាំងសាបសិបសង ។ អ្នកម្ដាយជាទុក្ខ ពុំដែលជាសុខ ដល់តិចឡើយហោង តែងតែរងរុក្ខ ពុំសុខដល់ម្ដង អញខ្ញុំនេះហោង លំបាកមហិមា ។ លុះដល់មួយខែ ឈាមនោះមកប្រែ ជាដុំហើយណា លុះដល់ពីខែ បីបួនសោះសា កើតបញ្ចសាខា នៅលើទងសុក ។
(៥) អង្គុយច្រហោង ងងេងងងោង នៅក្រោមផ្ទៃល្មក់ មាត់នៅបៀមបោ ជុងជក់សុក អង្គុយប្រែមុខ ទៅខាងខ្នងម្ដាយ ។ ខ្លួនដូចជាសត្វ ដូចស្វាគេលាត់ ក្រហល់ក្រហាយ បើលោកបរិភោគ បង្អែមទាំងឡាយ ខ្ញុំសុខសប្បាយ ក្នុងអង្គអាត្មា ។ បើម្ដាយខ្ញុំឆី អស់ទាំងចំណី ហឹរប្រៃហើយណា វាឈឺអស់អង្គ វាខ្លោចវាផ្សា ញ័រអស់រូបា អញខ្ញុំក្នុងផ្ទៃ ។ ជជ្ផងឱ្យគ្រប់ ចួនចួបប្រសព្វ ខែដប់ហើយនៃ លុះបានគ្រាន់គ្រាប់ បរិបូណ៌ប្រពៃ មានខ្យល់មួយនៃ ឈ្មោះកម្មជ្ជវាត ។ មកបក់បង្វិល ប្រែក្បាលនោះវិល ចេញមកស្អាងស្អាត ដោយទ្វារមាតា អញខ្ញុំជាអាទិ៍ អញខ្ញុំព្រះបាទ ពុំដឹងអាត្មា ។
(១០) ដូចគេគ្រវែង ចោលទៅក្នុងពែង ចក្កវាឡា រួចចេញទីផ្ទៃ ព្រះកន្លោងហើយណា ខ្ញុំភ្ញាក់អាត្មា ស្រែកយំខ្លាំងក្រៃ ។ ឯព្រះមាតា អ្នកឈឺខ្លោចផ្សា ដ្បិតខ្ញុំនេះនៃ អ្នកដេកក្នុងភ្លើង បានប្រាំបួនថ្ងៃ លុះស្រាលជើងដៃ បរិបូណ៌ហើយហោង ។ លាបាបមួយណា អ្នកម្ដាយរក្សា ចិញ្ចឹមរៀមរង ទុកកែប៉ុន្មាន ឱ្យមានឆ្លង អ្នកតែងនិងរង ទម្ងន់សោះសា ។ ខ្ញុំលាបាបមួយ ដ្បិតអ្នកពេកព្រួយ ដេកនៅនឹងអាចម៍ និងនោមកាលជា ក្មេងឡើយខ្ញុំលា អំពើបាបនោះ ។ លាបាបមួយណា អ្នកម្តាយរក្សា មិនមានទ្រគោះ តែងនឹងឱបក្រុង បីឱ្យបៅដោះ ដៃអញខ្ញុំនោះ គក់ទ្រូងអ្នកម្ដាយ ។
(១៥) អញខ្ញុំនេះលា ក្រែងមានវេរា អំពើទាំងឡាយ ភ្ញាក់លោកដេកលក់ ជាសុខសប្បាយ អញខ្ញុំពពាយនាយ យំឱ្យលោកភ្ញាក់ ។ ហេតុកម្មនោះខ្ញុំ សូមស្មាលាកម្ម តែងតាមចងជាក់ កាលខ្ញុំនៅក្មេង តែងយំទធាក់ បាបនោះអបលក្ខណ៍ អញខ្ញុំសូមលា ។ លាបាបមួយនោះ ក្រែងខ្ញុំទ្រគោះ ឈ្លោះនឹងមាតា ហើយលាបាបនោះ ប្រមាថមាតា លាបាបនោះណា លាទោសនោះហោង ។ អញខ្ញុំនោះលា ក្រែងមានវេរា អំពើបាបផង ក្រែងខ្ញុំប្រឈ្លោះ ពោលពាក្យឆ្គាំឆ្គង នឹងសាច់ញាតិផង ទាំងឡាយនានា ។ អញខ្ញុំប្រមាទ កាលនៅនេសាទ សម្លាប់មច្ឆា អស់ទាំងបាបនោះ ខ្ញុំសោតសូមលា កុំមានវេរា លំបាកនោះឡើយ ។
(២០) ដ្បិតឥតយោបល់ អញខ្ញុំពុំយល់ បុណ្យបាបជាត្រើយ ពុំដឹងគុណទោស ស្រដីមុសា ។ មួយក្រែងប្រមាទ ព្រះអាទិត្យជាអាទិ៍ ព្រះចន្ទតារា ព្រះពាយព្រះភិរុណ ព្រះអគ្គីគង្គា ប្រមាថទេវតា លាបាបនោះឯង ។ លាបាបមួយណា ប្រមាថរាជា ក្រឡាគម្ដែង អម្ចាស់ផ្ទៃក្រោម ដ្បិតលោកតាក់តែង អស់បាបនោះឯង អញខ្ញុំសូមលា ។ បាបមួយស្រដី ប្រមាទមន្ត្រី អស់អង្គសាសនា ក្រែងមានស្រដី ជេរពោលមុសា អស់បាបនោះណា លាទោសនោះផង ។ លាបាបនោះណា កាលបួសនៅជា សាមណេរហើយហោង គ្រូលោកប្រដៅ ដ្បិតខ្លួននេះឆ្គង ក្រែងខិតរំលង កន្លងលោកគ្រូ ។
(២៥) អញខ្ញុំនេះលា ដ្បិតមានវាចា បាបនោះមកត្រូវ ស្រដីខុសពាក្យ នឹងលោកជាគ្រូ ចិត្តខឹងក្រជូរ ក្រែងជេរកំបាំង ។ ខ្ញុំលាអស់បាប លាពៀរដរាប សូមលោកជួយរាំង អស់បាបនោះផង សូមលោកជួយខាំងជៀសចាកកំបាំង កុំឃើញឡើយណា ។ បាបមួយក្រែងត្រូវ ខ្ញុំភូតនឹងគ្រូ បំពោត វាចា ស្រដីដើមគ្រូ ក្រែងត្រូវរូបា អញខ្ញុំនេះណា លាទោសនោះផង ។ លាបាបមួយណា កាលបួសនៅជា សមណេរហើយហោង ក្រែងខ្ញុំប្រឈ្លោះ ប្រកួតប្រឡង ពោលពាក្យឆ្គំឆ្គង ជេរដៀលមាតា ។ កាលជាភិក្ខុ លុះដល់ឥឡូវ ជេរពោលអស់គ្នា ប្រដៅរៀនសូត្រ ក្រែងភូតមាយា អញខ្ញុំនេះលា បានជាជេរទៅ ។
(៣០) អញខ្ញុំនេះខឹង ធ្វើបុកក្រញឹង សម្លឹងក្រឡៅ ក្រហមទាំងមុខ សម្លក់ជេរទៅ ដ្បិតសិស្សខ្លៅ ឱ្យបានដូចចិត្ត ។ សិស្សឥតប្រាជ្ញា អញខ្ញុំនេះលា វេនកម្មចំហុត ឱ្យចេះសត្រា ចេះទាំងសំបុត្រ ឱ្យចេះផ្គង់ផ្គត់ គុន្តិសព្វសា ។ លាមួយប្រើសត្វ ខឹងខំវាយក្ដាត់ ពុំមានមេត្តា បរហើយវាយដំ បង្ខំវាយវា ពុំមានមេត្តា ខ្ញុំលាបាបនោះ ។ លាបាបមួយណា កាលមានរោគា ឱ្យហោគុណគ្រោះ ត្រូវសត្វជើងពីរ ជើងបួនលដោះ ទើបបានស្បើយគ្រោះ ដោយហោទាយថា ។ រីពេទ្យមេមត់ ទោះឆុតពុំឆុត យកមកសែនលា បង្គាប់ឱ្យត្រូវ សព្វដូចហៅថា ថ្នាំគ្រូនិងស្រា យកមកបំផឹក ។
(៣៥) រីបាបនោះណា ដោយធម៌លោកថា យមបាលបំផឹក នៅទីកន្លែង គួរស្ញែងពន្លឹក បាបព្រោះតែផឹកស្រាខុសវិន័យ ។ លាបាបមួយណា ដ្បិតខ្ញុំផឹកស្រា បាបនោះឯងនៃ ខ្ញុំពឹងសម្ភារ ពឹងព្រះបារមី សូមអមា្ចស់ថ្លៃ ករុណាប្រោសហោង ។ លាបាបមួយណា ក្រែងមានវេរា អំពើឆ្គាំឆ្គង វាយដំឆ្កែឆ្មា មាន់ទាទោះផង វាស្រែកទៀតកង ក្រែងមានវេរា ។ អញខ្ញុំលាថ្លង់ លាអស់ល្ងើល្ងង់ លំបាកកំព្រា ខ្ញុំលារៀនទៅ សព្វជាតិនានា កើតសព្វៗគ្រា កុំឱ្យយល់ឡើយ ។ ខ្ញុំលាឃ្លង់ស្រែង ដំបៅក្ងែង ក្ងង់ឥតត្រើយ តម្ពែកទំពក់ ខិ្វនខ្វាក់នោះឡើយ លាទាំងខ្ចើខ្ចើយ គមគាក់កំពើង ។
(៤០) លាខ្នងកន្ត្រោន ដំណើរក្រញោន សក់ច្រាញកន្ទ្រើង ក្ងួរៗ ក្រញោះក្រញើង ស្ញូញស្ញាញពើតពើង កុំឱ្យយល់ឡើយ ។ លារូបអាក្រក់ ជើងធំរលស្ទក់ ឃ្លង់ជើងឃ្លង់ដៃ លាខ្នែងស្រលាង សម្លឹងក្រៅក្រៃ ឡើងបាយស្លើតនៃ រសៀលខ្ញុំលា ។ លាមួយធ្មេញបាក់ ញញាក់ចង្កា លាមាត់សំញើញ កុំបិញដូចស្វា បើនឹងឆីស្លា ខិបខុបក្រៅក្រៃ ។ លាមាត់សម្លាក ដំបៅរលាក សជើងសដៃ ខ្មៅមុខដូចផេះ អសុរោះចង្រៃ ស្គាំងស្គមជើងដៃ អញខ្ញុំសូមលា ។ ហើយលាតម្ពែក ត្រងាលចម្លែក គង់តែរលា ដើរទៅងេលងាល ប៉េលប៉ោលសោះសា គង់តែរលា រលីងសក់លើ ។
(៤៥) លាមួយជើងបាក់ ដើរទៅខ្ញីខ្ញាក ទាបខ្ពស់ពភ្លើ លាទាបកន្ទ្រល ទុំទួលទុំងើ ទុំនាលមើលលើ មើលខាងខ្ញុំលា ។ លាឃ្លង់ល្ពៅ ឃ្លង់ដែកខ្លួនខ្មៅ ឃ្លង់ភ្លើងស្រែងជ្វា ស្រកីអណ្ដែង កន្លុះមាន់ណា កើលប្រើសឃ្លង់ជ្វា កុំឱ្យយល់ឡើយ ។ លារូបអាក្រក់ ជំងឺផ្ដក់ៗ ព្យាធិរីងរៃ លាអស់រោគា ព្យាធិចង្រៃ បៀតបៀននោះនៃ កុំឱ្យដិតដល់ ។ លាដៃក្រញង់ ក្រញរសងខាង សរសៃរួតរឹត លាទាំងដំបៅ នូវមាត់ក្រពឹត គ្រហុបជួញជិត ខ្ញុំលាពុំយល់ ។ លាមួយពាក្យភូត ស្រដីបញ្ឆោត កុហកកិច្ចកល លាមួយលាលោ មូឡ្ហោកម្លៅ ស្រដីសៅដៅ ចិត្តរាចនឹងញាតិ ។
(៥០) ពុំដឹងខុសកាច ពុំដឹងបុណ្យបាប ដោយធម៌ជាអាទិ៍ ស្រដីមុសា ពាក្យភូតសឹងឃ្លាត ខ្ញុំលាសព្វជាតិ កុំឱ្យយល់ឡើយ ។ លាមួយចង្រៃ យកអ្នកដទៃ មកធ្វើជាញាតិ លាពៀរនោះនៃ កុំយល់សព្វជាតិ ឱ្យខ្ញុំចាកឃ្លាត ជៀសចាកចេញឆ្ងាយ ។ ខ្ញុំលាអស់បាប លាពៀរដរាប អំពើទុកនោះ លាខ្សត់លំបាក តោកយ៉ាកហិនហៃ ហើយខ្ញុំលាកៃ ចតុរាបាយហោង ។ បាណាតិបាត ខ្ញុំវៀរពិឃាដ ជីវិតសត្វផង អទិន្នាទាន អញខ្ញុំនេះហោង វៀរលួចទ្រព្យផង នៃអ្នកដទៃ ។ កាមេសុមិច្ឆា វៀរលួចភរិយា បុរសសព្វថ្ងៃ មុសាវាទា ខ្ញុំវៀរភូតក្រៃ សុរាមេរ័យ ខ្ញុំវៀរសេពស្រា ។
(៥៥) រីសីលទាំង៥ អញខ្ញុំតែងចាំ សព្វទិនទិវា សីលនេះជាផ្លូវ នាំទៅសួគ៌ា សោយសុខគឺមហា និព្វានសុខំ ។ លាបាបមួយណា ចូលចេញព្រះវស្សា ភ្ជុំបិណ្ឌចូលឆ្នាំ ខ្ញុំលាអស់បាប ដរាបចងចាំ ឱ្យបានផ្ដាច់កម្ម ដូចខ្ញុំសច្ចា ។ លាបាបឥតច្បាប់ ពាក់មុខយក្ខមារ ក្រែងខ្ញុំលយឆាយ ចូលវត្តផឹកស្រា ប្រមាថមាតា ពុំក្រែងមែនហោង ។ បំបោលរទេះ ជិះដំរីសេះ បាំងតាំងយូផង ជួតក្បាលចូលវត្ត ទាត់សីលេងកង ក្នុងវត្តអារាម សេចក្តីប្រមាថ ។ ផ្អែកផ្ទៀងស្ទាញស្ទប់ ខ្ញុំពុំកោតឡើយ ស្ដោះទាំងទឹកមាត់ មិនក្រែងស្រដី ជាឋានព្រះតថា- គតម្ចាស់ខ្ញុំអើយ ប្រោសខ្ញុំមា្ចស់ស្បើយ ។
(៦០) បាបនោះខ្ញុំលា លាបាបទោសធ្ងន់ ឮលោកសូត្រមន្ត ថ្លែងព្រះទេសនា ខ្ញុំពុំបានស្ដាប់ និយាយតែគ្នា ស្ទាញស្ទប់ចង្កា គិតទៅឯទៀត ។ លាបាបអបលក្ខណ៍ យកខ្មោចអារក្ស ដំឡើងរោងរាជ បង្ហិនតែទ្រព្យ បន់ហើយបន់ទៀត អាសាចោលម្សៀត ធ្លាក់ទៅអវចី ។ លាបាបមួយនេះ ក្រែងខ្ញុំដៀលត្មេះ អ្នករក្សាសីល គុណព្រះពុទ្ធហើយ មិត្តទ្រុះឫស្យា បាបស្មើក្រឡា ប្រឹថពីសូមលា ។ ខ្ញុំសូមសំណឹក ព្រះអង្គវលោក រុងរឿងថ្លៃថ្លា សូមម្ចាស់អត់ទោស ប្រស់ប្រោសសត្វណា នានាំអស់មហា ដល់ផងនានា ។ រីសល់អស់ទាំង ចូលចេះចែងចាំ កុំភេ្លចឡើយណា រីសីល៨ ខ្មីឃ្មាតរក្សា ខំតាំងភាវនា ពុំភេ្លច១ថ្ងៃ ។
(៦៥) ដូចព្រះពុទ្ធផង ពិសេសកន្លង ខិតខំសព្វថ្ងៃ សឹងសាងសន្សំ បន្ទំបារមី នាំសត្វដល់ឰ ដាក់ដល់និពា្វន ។ ខ្ញុំពឹងសម្ភារ ពឹងដែកព្រះបា- រមីជាប្រធាន សូមយើងខ្ញុំបាន កើតកបពិមាន កែវបុណ្យសួគ៌ា តុសិតសួគ៌ឋាន ។ កបនៅភ្លាំងភ្លាត់ ល្វេងល្វើយស្រងាត់ ស្រីកាបរិពារ មកជាសម្រាប់ ដូចគាល់ទេវតា បម្រើត្រៀបត្រា នៅសួគ៌ាល័យ ។ សូមព្រះទ្រង់ញាណ សូមឱ្យទ្រង់បាន ផ្ចាញ់មារក្រាស់ក្រៃ កុំបីមានជ្រែក ឱ្យចាលចាញ់ដៃ សូមឱ្យខ្ញុំក្ស័យ កិលេសតណ្ហា ។ សូមខ្ញុំបានកាត់ អស់ទាំងសម្បតិ្ត ខ្លួនបុត្រភរិយា ដាក់ឱ្យជាទាន សូមកាត់សង្សារ រួចចេញពីមហា ចម្រូងក្រាស់ក្រៃ ។
(៧០) រីក្បាសំណូម តេជះខ្ញុំសូម បានដូចប្រាថ្នា សូមបានមគ្គផល ទៅដល់សួគ៌ា ហើយបានដល់មហា និព្វានស្រេចហោង ។
និដ្ឋិតំ ។
ល្បាស្មាលា ចប់តែប៉ុណ្ណេះ”
នេះហៅបុណ្យខុស ទាំងស្រីទាំងប្រុស ខ្ញុំប្រាប់កុំខឹង ម៉ែឪនៅរស់ អស់លោកខំប្រឹង ធ្មេញគាត់នៅរឹង បានឆ្ងាញ់ពិសា ។ ខ្លះជឿបុណ្យខ្លាំង យួរម្ហូបមួយឆ្នាំង យកទៅវត្តវ៉ា ម៉ែឪអត់ឃ្លាន ចង់បានណាស់ណា ភ្លយសួរកូនថា មានសល់ឬទេ ។ ព្រឹកឡើងឃ្លានបាយ ញ័រពោះ ញើសខ្ចាយ ឃើញសម្លគេ កូនឆ្លើយវិញថ្កាន មិនមានសល់ទេ កូនស្លគ្រាន់តែទៅវត្តទេឪ ។ ឪសួរកូនថា បើដួសកាលណា ចែកឪខ្លះទៅ កូនខ្លះឆ្លើយប្រាប់ ថាបាបណាឪ គេថាមិនត្រូវ ឪស៊ីមុនលោក ។
(៧៥) ម៉ែឪចាស់ៗ ព្រឹកឡើងឃា្លនណាស់ គួឱ្យអធ្យោគ ឪទារពិសា គេថាមុនលោក ពុំបានបរិភោគ គេឱ្យបាបផង ។ នេះបុណ្យផ្កាប់មុខ ឬបុណ្យចោលស្រុក ព្រោះដើរផ្លូវឆ្គង បុណ្យមិនត្រកាល វិសាលឡើយហោង ព្រោះដើរគន្លង ឱ្យឪម៉ែអត់ ។ ពួកជនមិនរៀន ធ្វើបុណ្យធ្វើទាន ច្រើនតែបានក្បត់ សទ្ធាមិនជ្រៅ ជ្រុលទៅតែវត្ត ឱ្យព្រះដើមអត់ បាបច្រើនពេកក្រៃ ។
និដ្ធិតំ ចប់ ។
គួកុំបីខ្ជិល កសាងបានសីល និងភាវនាផង រៀនធម៌វិន័យ ប្រពៃកន្លង ពីក្មេងទៅហោង កុំចាំដល់ចាស់ ។ ដល់ពេលជិតស្លាប់ ទើបបានប្រញាប់ ប្រវាខ្វេសខ្វាស រកធម៌ឱ្យជួយ ព្រោះព្រួយចិត្តណាស់ នោះរៀនមិនច្បាស់ ដូចនៅក្មេងឡើយ ។
(៨០) គួរហាត់លះចិត្ត កុសលទុច្ចរិត បង្កាឱ្យហើយ ដល់ពេលជិតស្លាប់ ឈោងចាប់កោះត្រើយ ទីពឹងឱ្យហើយ បានដូចប្រាថ្នា ។ ការហាត់លះចិត្ត ឱ្យរាយល្អពិត និងអង្គអាត្មា ឱ្យបានសម្បត្តិ ល្អក្តាត់ណាស់ណា ជាមនុស្សទេព្តា ក្នុងលោកិយបាន ។ ហើយនឹងបានដល់ លោកកុត្តរដល់ សម្រេចនិព្វាន ក្នុងជាតិខាងមុខ ចំហុតមែនមាន ដោយបារមីញាណ សាងទុកនោះហោង ។
