មានរឿងមួយថាមានបុរសបីនាក់វិវាទប្រាថ្នាដណ្ដើមដំណេកគ្នាចង់ដេកកណ្ដាល បុរសទាំងបីនាក់នោះក្រវើនតែប្រកែកជជែកទៅវិញទៅមកនឹងគ្នា ខានពុំបានដេកយប់នោះឡើយ លុះព្រឹកហើយនាំគ្នាទៅដល់ចៅក្រម ហើយប្ដឹងដោយដំណើរទីទៃៗ ចៅក្រមពិចារណាពុំដាច់ស្រេចឡើយ ទើបចៅក្រមនាំបុរសទាំងបីទៅក្រាបទូលសម្ដេចព្រះមហាក្សត្រាធិរាជ ដោយដំណើរទីទៃៗនោះហើយព្រះអង្គព្រះចិន្ដាដោយព្រះប្រាជ្ញាឈ្វេងយល់ក្នុងព្រះរាជហឫទ័យ ហើយព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា នាព្រះស្ដែងទាំងបីដណ្ដើមដំណេកចង់ដេកកណ្ដាលនេះ អញបង្គាប់បានហោង ចូរព្រះស្ដែងបានហោង ចូរព្រះស្ដែងទាំងបីដេកយកក្បាលឈមជុំចូលផងគ្នា នោះសឹងដេកកណ្ដាលគ្រប់គ្នាហោង ឯបុរសទាំងបីស្ដាប់ព្រះបន្ទូលព្រះមហាក្សត្រាធិរាជ បង្គាប់ដូច្នេះនេះហៅថា សុគតិកមនំហោង។
អត្ថបទក្បាលទី១ ខ្សែទី ២ ឆ្នាំទី៤ ព.ស. ២៤៧៣ គ.ស. ១៩៣១-១៩៣២
ដកយកពីរឿងព្រេងខ្មែរក្នុងសៀវភៅ –លោក អេម៉ូនីញ៉េ
ប្រភព ៖ ទស្សនាវដ្ដីកម្ពុជសុរិយា
អត្ថបទក្បាលទី១ ខ្សែទី ២ ឆ្នាំទី៤ ព.ស. ២៤៧៣ គ.ស. ១៩៣១-១៩៣២
