កប្ប – កាប់
កប្ប (កាប់) ន. (បា. ; សំ. កល្ប) កាលដែលតាំងនៅយូរអង្វែង : មួយកប្ប, ភ្លើងប្រល័យកប្ប។ (ទំ.២២) កាប់ កិ. (បា. កប្ប “សម្រេច, ផ្តាច់…”) ប្រហារដោយគ្រឿងមានមុខមុត មានដាវនិងកាំបិតជាដើម។ (ទំ.២២) ឯកសារយោង៖ អានបន្ត »
Category: សទិសសូរ
សប់ – សព – សព្វ –សប្ត – សប្តិ – សប្ន
វចនានុក្រមខ្មែរ សម្ដេច ជួន ណាត
ទំព័រ សប់
កិ. ស្រូបដោយស្នប់; ទាញរុញដៃស្នប់រឿយៗ ឱ្យមានខ្យល់ : សប់ទឹក; សប់ស្នប់, សប់ម៉ាស៊ីនដាំទឹក, សប់គោមម៉ង់សុង។ (ម. ព. សព្វ កិ.)។ ៩៤៩ សព
(សប់) ន. (សំ. ឝវ, អានបន្ត »
ស៊ប់ – ស៊ុប
វចនានុក្រមខ្មែរ សម្ដេច ជួន ណាត
ទំព័រ ស៊ប់
កិ. ឬ កិ.វិ. គ្រប់គ្រាន់, ពេញទី, ពេញលេញ, ឥតខ្វះខាត; ទៀងទាត់ : ស៊ប់ចិត្ត; ចុះចិត្តស៊ប់, ជឿស៊ប់, ចូលស៊ប់; តាំងស៊ប់។ ស៊ប់សួន ស៊ប់មាំ; ទៀងទាត់ប្រអានបន្ត »
ប្រសប់ – ប្រសព្វ
វចនានុក្រមខ្មែរ សម្ដេច ជួន ណាត
ទំព័រ ប្រសប់
គុ. ថ្នឹក; ប៉ិន, ប៉ិនខាងស្ទង់, លៃ, គ្នេរ : មនុស្សប្រសប់។ ព. ទ. បុ. ចេះដប់ពុំស្មើនឹងប្រសប់មួយ សេចក្ដីថា អ្នកចេះតាមរបៀបការរៀន ទោះបីមានច្រើននអានបន្ត »
កេរ – កេរ្តិ៍
វចនានុក្រមខ្មែរ សម្ដេច ជួន ណាត
ទំព័រ កេរ
ន. ដំណែល, ជាសម្បាច់របស់ដូនតា ឬមាតាបិតា ជាដើម : ស្រែនេះជាកេររបស់ជីដូនខ្ញុំ, ប្រាសាទនគរវត្ត ជាកេររបស់ព្រះមហាក្សត្រ ជាបុព្វបុរសរបស់ខ្មែរ។ អានបន្ត »
កណ្ឌ – កាន់
វចនានុក្រមខ្មែរ សម្ដេច ជួន ណាត
ទំព័រ កណ្ឌ
(កាន់) ន. (បា.) ព្រួញ; គ្រាប់កាំភ្លើង; ទង់; ដើម; កំណត់, បរិច្ឆេទ, វគ្គ, ខ្សែ : សាស្រ្តាមួយកណ្ឌ។ ៩ កាន់
កិ. ចាប់ខ្ជាប់ : កាន់ដំបង, កាន់ឆត្រ។ ប្រកានអានបន្ត »
ផ្ញៀវ – ភ្ញៀវ
វចនានុក្រមខ្មែរ សម្ដេច ជួន ណាត
ទំព័រ ផ្ញៀវ
ន. ឈ្មោះឈើមួយប្រភេទ មានផ្លែចេញពីមែក ឬពីដើមជាចង្កោមៗ មានរសជូរអែម ឬជូរ បរិភោគជាចំណីបាន។ ៥២២ ភ្ញៀវ
ន. អ្នកទីទៃក្រៅពីគ្នាឯងក្នុងផ្ទះឬកអានបន្ត »
ប្រមាថ – ប្រមាទ
វចនានុក្រមខ្មែរ សម្ដេច ជួន ណាត
ទំព័រ ប្រមាថ
(–ម៉ាត) ន. (សំ.) ការបៀតបៀនគេ, ការញាំញីគេ, ការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញឱ្យគេលំបាក; ការមើលងាយគេ។ ប្រើជា កិ. ក៏បាន : មនុស្សប្រមាថសត្វ គឺមនុស្សបៀតបៀនសអានបន្ត »